De afgelopen mooie wintertijd heb ik meerdere keren wakken opgezocht midden in de polder in een poging op de barre omstandigheden in en rond het wak vast te leggen en dit tijdens zonsopkomst als het wak ontwaakt.
Bij een eerdere poging van wakfotografie, 2 jaar geleden, heb ik lichte onderkoeling opgelopen en duurde het 4 dagen om weer warm te worden. Stevig gewaarschuwd door die eerdere ervaring (en door mijn vrouw) was het zaak het nu voorzichtiger aan te pakken; wat neer komt om precies bij het eerste licht als de vogels wakker worden aanwezig te zijn.
Het is een groot polder wak met ongeveer 60 zwanen, meer dan 200 meerkoeten, 1 gans, enkele eenden en op de 2e ochtend, tot mijn verrassing zelfs een jonge wilde zwaan! Geen broodkorst-eendjes en handtamme zwanen, maar hun wilde en schuwere soortgenoten op een lastig te bereiken plek in de polder.
Voor je foto's kunt gaan maken, belangrijk om verstoring te voorkomen zodat alle vogels rustig in het wak blijven en ze geen extra energie verpillen. Dit betekent heel voorzichtig naderen en laag bij de grond blijven, op je buik in de sneeuw. Brrrr!!!! Al snel win je het vertrouwen en kan het fotograferen beginnen.
In het begin drijven de vogels heel dicht tegen elkaar aan, als een aaneengesloten verendeken, langzaam ontwaakt het wak en komt er steeds meer beweging in. Wanneer de eerste zonnestralen op de veren schijnen beginnen de vogels te poetsen. Een drukke bende met een hoop gespetter en veel zwaaiende nekken en vleugels en dat allemaal in dat krappe wak. De veren zitten onder het ijs en de rijp, na de barre nacht in de polder. Als het pak weer strak zit, is het zaak om ergens tussen het sneeuw en ijs nog wat eetbaars vandaan te peuteren.
Twee van de meerkoeten hadden een mooie oplossing gevonden om even de pootjes uit het koude water te houden: meevaren op de rug van een zwaan! Ze stonden boven op de rug en bleven tijdens het varen netjes staan, wat mij betreft is zwaansurfen alvast het nieuwe woord van 2013 ;-)
Het was erg bijzonder de wilde zwaan van dichtbij te zien, een anders zeer schuwe vogel die opviel tussen de knobbelzwanen, hij werd getolereerd maar hoorde er duidelijk niet bij. Na ook zijn/haar vertrouwen te hebben gewonnen heeft de zwaan uitgebreid voor mijn neus zitten poetsen en dat in prachtig licht, een buitenkansje!!!
Gevaarlijk is dat je door al het moois, vergeet hoe koud het eigenlijk is, maar op het moment dat je concentratie afneemt en je je vingers niet meer kan buigen om je instellingen te veranderen, dan is het tijd om naar huis te gaan! Warm binnen, na een douche en verse koffie, bij het zien van de foto's zijn de ontberingen het dubbel en dwars waard, maar de vogels zitten nog steeds met hun pootjes in het koude water en hebben elkaar heel hard nodig om de winter door te komen.
